Geachte heer/mevrouw,

 

Diverse wetenschappers hebben bevonden dat het uithuisplaatsen ernstig schadelijk is voor het kind in kwestie.

Joseph J. Doyle jr vond al in 2007 doch ook later dat kinderen met dezelfde problemen waar de jeugdzorg denkt aan uithuisplaatsen beter af waren om toch thuis passende, gediagnosticeerde hulpverlening te verkrijgen, inclusief de daarbij passende voorlichting en hulp aan ouders, dan weggezet in een vreemde pleegsetting.

Arts Ursula Gresser heeft in 2015 een onderzoek gepubliceerd waaruit bleek dat kinderen die een of beide ouders niet of te weinig zien en mogen kennen zelfs fysiologisch schade oplopen, vaak voor hun hele leven. Op https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/wertenschap-kind-oudercontact-schaden-is-schadelijk/gresser-vertaald-onderzoek/ is voor u vertaald de samenvatting van de 6 onderliggende onderzoeken. Ze sprak in een uitzending zelfs enige waarschuwende woorden aan rechters.

 

Waar er gewogen wordt om een kind uithuis te plaatsen, zou deze schade ook op de weegschaal van Vrouwe Justitia neergelegd dienen te worden.

Wat ontbreekt in het sociaal domein, Veilig Thuis en Raad voor de Kinderbescherming, is onafhankelijke diagnostiek door een specialist die naar beroepscode het gezinssysteem zelf ziet en onderzoekt.

Naar de oratie van prof. R.J. van der Gaag, 2003, is het advies om de ingang tot drang- en dwangzorg te bewaken met specialisten. Deze kunnen kort en goedkoop de ouders de beste weg uitleggen en hen daartoe enthousiasmeren. Prof. Carlo Schuengel legde op een jeugdzorgacademie uit hoe dwang in de jeugdzorg bij ouders, die men juist ‘mee wil hebben’, verzet en ‘tegenwerking’ oproept en dan komen de klachten over bejegening terecht op gang. De jeugdzorg was gewaarschuwd en diende professioneel te communiceren, bijvoorbeeld door de diverse alternatieve trajecten uit te leggen, inlevend hoe een kind elk van die trajecten zou ervaren, en dan de ouders de mentale keuze voor te leggen.

 

De roep om ‘diagnostische waarheidsvinding’, het niet gokken op een verzameling van meningen door jeugdzorgwerkers, doch door specialisten gemeten, zou maken dat de jeugdzorg veel effectiever, korter en goedkoper kan worden.

Er is met meedenken met en uitleggen aan de ouders, aan hen de mentale keuze te geven, veel meer medewerking en begrip te verwachten.

Dat is goed voor de ouders, en het is goed voor die kinderen.

 

Een rechter-commissaris alias onderzoeksrechter werkt sneller en degelijker dan de RvdK en Veilig Thuis.  De procedure om te onderzoeken, of het uithuisgeplaatste kind niet door ‘false positives’ is veroorzaakt, door middel van zo’n onderzoeksrechter of Rechter-Commissaris is veel sneller echt onderzocht dan het aanhoren en afhameren van ouders binnen twee weken na de uithuisplaatsing.

Dit doet meer recht aan het belang van de opgroeienden.

 

Zo kan veel schade worden voorkomen aan

kinderen die in aanraking komen met de

‘jeugdzorg’.

Kijken we naar wat de ‘jeugdzorg’-uitstroomt,

dan zien we een extreme oververtegenwoor-

diging van uitkeringstrekkers, niet alleen bij

de WAjong doch ook bijstand en AWBZ omdat

de jongeren bijv. identiteitsproblemen hebben

gekregen door het niet of nauwelijks ‘kennen’

van eigen familie of door schade aan te hoog

Cortisolgehalte (Mary Dozier, 2002).

Opgegroeiden zijn vaak niet blij met het

ontdekken van valse dossiers waarom ze niet

bij hun beide ouders mochten te wonen. Dit kan

twee schoolniveaus schelen!

Bij het figuur diene men te bedenken dat slechts ca. 10% met ‘jeugdzorg’ in aanraking kwam. Extreme oververtegenwoordiging is duidelijk.

 

In De Groene Amsterdammer van 10 januari jl. is herkenbaar geschreven over de fouten, waarover de Nationale Ombudsman in 2011 en de Kinderombudsman in 2013 schreven.

De meningen als ‘feiten’ presenteren duurt voort. Dat strijdt met het belang van de ontvankelijke opgroeiende.  Ouders mogen naar BW1:247 bezorgd zijn, al stelt de jeugdzorg dat ouders die dat uiten ‘tegenwerken’.  Nimmer ligt de fout bij de ‘jeugdzorg’! De Kinderombudsman bestaat niet.

De rechter is geen orthopedagoog en moet dus gokken of de juridische partij ‘jeugdzorg’ (Jb of RvdK) wel het juiste, meest optimale hulptraject adviseert aan de rechter.  Waar ouders een andere mening hebben, wordt niet gedacht aan het kinderrecht in IVRK artikel 24 lid 1. Het recht op toegang tot valide diagnostiek en voorlichting.

 

Ik heb begrepen dat de ministeries niet happig zijn om degelijk de ingang tot gijzeling van kind met uithuisplaatsen, of het gokkend toekennen van éénzijdig ouderschap na scheiding, met een Rechter-Commissaris te laten bewaken.  Al liggen er uitgewerkte plannen die de bezwaren van een schijf extra in de keteninfantiliteit niet per direct opheffen, maar hiermee zal wel spoedig duidelijk worden dat de jeugdzorg met een schijf bij zichzelf minder kan.  Het elkaar napraten in de jeugdzorgketen kan verminderen door degelijkheid.  Artsen zijn beëdigd.  Waarom gezinsvoogden en raadsonderzoekers niet?

 

We zagen dat diverse wetenschappelijke onderzoeken, en er zijn er meer, aantonen dat gijzeling, het uithuisplaatsen, schadelijke kanten heeft.  Wil de politiek duidelijk maken dat zij het kind werkelijk willen behoeden tegen ook institutionele kindermishandeling, dan dient er degelijker en sneller gemeten te worden met een ‘onderzoeksrechter’ c.q. Rechter-Commissaris, in korter termijn dan die twee weken in hamerzaken, waar ouders al niet meer serieus genomen worden en diagnostisch onderzoek met zwart op wit de onderzoeksvragen nimmer getoond worden aan de rechter.  De ‘jeugdzorg’ volstaat met gepolariseerde samenvattingen in hun eigen rapportages naar rechters. Gedragswetenschappers zien de cliënt of het gezinssysteem niet zelf en overtreden, zo zij medischer beroepsgeregistreerd zijn, hun beroepscode.

‘Diagnostische waarheidsvinding’ moet een recht worden conform IVRK artikel 24 lid 1.

Ook geadopteerden hebben een groot belang bij degelijk meten.

 

Vandaag bereikte mij het bericht op https://www.rtvutrecht.nl/amp/nieuws/1717398/igz-houdt-geen-toezicht-op-veilig-thuis.html?__twitter_impression=true , hetwelk ik herken: de inspectie bagatelliseert meldingen van ouders, en wanneer het signaal toch wordt opgenomen, dan kijkt de inspectie enkel naar de stukken die vanuit de beklaagde jeugdzorg verkregen worden.  Bewijzen van ouders worden genegeerd en – pijnlijker – er wordt naar ‘volgbaarheid’ van verslagen en besluiten gekeken (die door de beklaagde zijn gemaakt) zonder naar het effect of gevolg ìn het kind te kijken; dit is zeer ondeskundig in orthopedagogisch opzicht!  Kinderen zijn geen objecten, doch kunnen te vaak schade lijden door dwangzorg.

En melding van ouders is een roep om ‘diagnostische waarheidsvinding’ met het oog op de waarschijnlijke schade.  Menig ouder kent de gegeven site met wetenschappelijke inzichten, hier verstrekt. Ouders zijn vaak niet dom en onleerzaam.  Dat deed mw. Weterings et al. geloven in haar publicaties zoals op https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/valse-stemvankind . ‘Vergeten variabelen en valse axioma’s’ mogen geen beleidsbasis zijn.

De problemen met vertrouwensartsen bij Veilig Thuis (Raat, Worm, etc.) moge u bekend zijn, en dat is nu (nog) de dubieuze ingang!

 

Graag hoor ik uw mening en inzet,   Hoogachtend.....

_______

 De in brief gegeven noten zijn hier gelinkt in het onderstreepte woord:

​

 https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/diagnostiek-nodig-als-nulmeting/

 https://jeugdbescherming.jimdo.com/tips-en-andere-brieven/bejegenen-en-vertrouwen/

 https://www.groene.nl/artikel/als-insinuaties-feiten-worden?utm_source=De+Groene+Amsterdammer&utm_campaign=043812a11d-Wekelijks-2018-01-10&utm_medium=email&utm_term=0_853cea572a-043812a11d-71629465

 https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/keteninfantiliteitinjeugdzorg

 https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/fjr-2012-95-over-hechting/   of

     https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/909-zorgen-gemeten/ .

​

Antwoord en beter plan onder.  Ook de Tweede Kamer, onze 'volksvertegenwoordiging', kreeg constructieve brieven en bewijs.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

Als afleidend antwoord kwam deze afschuifbrief (geen inzicht in hoe te meten met IVRK 24 lid 1):

​

\

\

\

\

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

​

​

​

\

​

​

 

​

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

\

​

​

\

​

\

​

\/

​

\/

​

Er komt van vele kanten een inhoudelijke roep om 'waarheidsvinding' en gebruik van ware 'feiten':

​

​

Op  http://advocatencomite.nl/Actieplanwaarheidsvinding.html  (lees de twee kolommen, scrollend) heeft het Advocatencollectief van ca. 500 advocaten over het gemanipuleerd onderzoek naar "Waarheidsvinding in de Jeugdzorgketen" gepubliceerd.

Opmerkelijk is dat de inbreng van wetenschappers en juristen van o.a. de Erasmus Universiteit en van ouderorganisaties wordt weggelogen, genegeerd.

Dat LOC-onderzoek is dus verre van wetenschappelijk!

Het negeert de ingang waar goed gemeten dient te worden met als bekend internationaal gegeven het artikel 24 lid 1 van het kinderrechtenverdrag IVRK.*

Ook heeft het Europese Hof v.d. Rechten v.d. Mens (EHRM) voor het familierecht en civiel recht grenzen getrokken, arresten.

Grenzen, waar de 'jeugdzorg' zich nauwelijks aan houdt, en nu de ministeries de wetenschap en advocaten buiten de deur hebben gezet deze ministeries zich kennelijk er ook niets van willen aantrekken. Zo lijkt het op werkgelegenheidsbescherming in de jeugdzorgketen!

Zonder grenzen, zonder deugdelijke definities, zonder sanctionering in de wet, is elk jeugdzorgprotocol een loos geschrift, waar naar believen onderuit gepraat kan worden, als dat al nodig is waar ouders niet de juiste voorlichting verstrekt wordt om een keuze te maken welk hulptraject zij wensen, wat inzet vereist, ook van actieve ouders!

Dit kinderrecht wordt als nul-metings-instrument genegeerd door 'jeugdzorg' en ministeries:

​

*:  

​

​

\

​

​

​

​

\

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

​

​

​

​

\

​

​

​

​

​

​

\

​

​

​

\

Bedenk dit:

​

\/

​

In de wetenschap dat jeugdzorgwerkers ruim 2 x zo hoog scoren in enige mate van "onveilig gehecht" (ca. 55%)  dan de Normaal van de bevolking (ca. 25%), en daarop de bevinding van Cora Bartelink (https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/wetenschap-tegen-jeugdzorg-1)  dat jeugdzorgbeslissingen voor het grootste deel gebaseerd worden op persoonlijke inzichten, blijke dat de onveiligheidshechting bij zo vele jeugdzorgwerkers, die niet voor niets met hun  ervaring deze studierichting hebben gekozen om 'helper' te worden, van zeer (te) grote invloed is op de zeer vele 'false positives'.

Wat door de jeugdzorg (en de politiek) nimmer wordt gerelativeerd: is dat het aantal 'false positives'  ..tig keer hoger ligt dan het vinden van echt mishandelde of verwaarloosde kinderen. En daarbij gaat de jeugdzorg voorbij aan het niet-voorlichten vòòraf naar de diverse alternatieve mogelijkheden; waarschijnlijk in het geloof (en dat is geen feit maar een gok van de werker) gezien hun beweringen naar de rechters,  dat de ouders 'niet leerbaar zouden zijn'.

Dat is in wezen inspanningsverzuim, omdat de jeugdzorg wel degelijk mag verwijzen naar deskundigen en specialisten die dit zeer goed kunnen doen om afdwalende ouders in het rechte spoor te krijgen.

Bedenk daarbij dat een jeugdzorgbemoeien al de levenssfeer behoorlijk kan verpesten voor het ontvankelijke kind, bij aangeslagen ouders, die zich beschuldigd voelen en in duister tasten (zonder deugdelijke voorlichting voor aanvang), en dat een beschermingsmaatregel en ook drang met dreiging van juridiserende RvdK echt schadelijk is voor een opgroeiende.