Omgaan met onmogelijke mensen

(zoals onbetamelijke gezinsvoogden/jeugdzorgwerkers;

maar ook bij partners waar de onderlinge communicatie niet tijdig goed is onderhouden met een leuke cursus t.b.v. het kind)

Deel 1 –

Bijna iedereen kent wel iemand die van iedere situatie iets negatiefs en onmogelijks lijkt te willen maken. {Dat komt nogal eens vaak voor in wijkteams, jeugdzorgland, onVeilig uiThuis, RvdK, jeugdbescherming, jeugdrechters, etc.; maar dus ook bij ouders die in hun partnerschap de  communicatie  hebben verslonsd}.

Door rechtstreeks tegen zulke mensen te zeggen dat ze onnodig moeilijk doen en te veeleisend zijn, kom je meestal niet veel verder – vaak zien zij het probleem zelf helemaal niet, maar zoeken het bij u!  Of het probleem nou het gevolg is van een persoonlijkheidsstoornis of van een ander,  onderliggend probleem, jij kunt leren hoe je de omgang met moeilijke mensen in goede banen kunt leiden zonder zelf door te draaien.

 

Omgaan met conflicten –

1. Schiet niet in de verdediging.  Blijf kalm en wees je ervan bewust dat je een discussie met een onmogelijk iemand nóóit zult winnen; hij of zij heeft niet voor niets de naam 'onmogelijk' te zijn.  In het hoofd van de onmogelijke persoon ben jij het probleem, en er is nìks wat je kunt zeggen om hem of haar ervan te overtuigen rekening te houden met jouw kant van het verhaal.  Denk ruim na over wat je gaat zeggen, als je al wilt reageren, en denk na over het dóél van het gesprek.  Probeer niet simpelweg impulsief te reageren omdat de ander jouw beledigd heeft.  Je hoeft jezelf tegenover deze persoon niet te verdedigen!  Gebruik zinnen waarin je het over 'ik' hebt in plaats van over 'jij'.  Zeg bijvoorbeeld niet: "Jij zit fout", maar probeer iets als: "Ik heb het idee dat die stelling niet helemaal klopt." (Denk aan uw communicatietechniekcursus van bijv. Thomas Gordon, dat nooit weggegooid is; ja, een leven lang handig!).

 

2. Neem afstand, zie jezelf los van de situatie en neem een neutrale positie in. Om te voorkomen dat je zelf gek wordt, is het van het grootste belang dat jij in het heetst van de 'strijd' rustig blijft.  Als je gaat vloeken of schelden of overdreven emotioneel reageert door bijvoorbeeld te gaan huilen, zul je onmogelijke mensen alleen maar aanmoedigen om nog moeilijker te doen, en je maakt dat jij bewijst onkundig te zijn!  Vat de reacties van onmogelijke mensen niet persoonlijk op, en sta jezelf niet toe om op een sentimentele manier op hem of haar te reageren.

Geef een positieve wending aan de situatie of aan het gesprek door over iets anders dan het onderwerp van de 'discussie' te beginnen.  Praat met de lastige persoon over het weer, over het weekend, over de inhoud van pedagogie, over wat dwang met de levenssfeer van het kind doet, over de familie van de persoon – echt alles wat de aandacht van het 'discussiepunt' af zal leiden en wat niet snel tot meer conflicten zal leiden, is geschikt.

Houd er rekening mee dat alles wat je doet of zegt terwijl je boos bent, tégen je gebruikt kan worden. Onmogelijke mensen willen dat jij iets zegt dat bewijst dat jij de slechterik bent!  Beoordeel deze persoon niet als goed of fout, zelfs niet als hij of zij onredelijk lijkt. (Het heeft geen zin en bouwt psychische muren op, die tegen u werken).

Door oordelen i.p.v. constateren ga je je waarschijnlijk alleen maar slechter voelen.

 

3. Probeer niet met hem of haar in 'discussie' te gaan.  Zeg als het even kan niet tegen onmogelijke mensen dat je het niet met ze eens bent. (Vul aan met uw kennis en doe alsof de persoon zelf op dat idee is gekomen).  Probeer manieren te vinden om aardig te zijn of negeer ze.  Door in 'discussie' te gaan, raak je alleen maar emotioneel betrokken bij de situatie en het zal vecht- of vluchtreacties bij je oproepen.

Op die manier zal het lastiger voor je worden om helder te denken en op de juiste manier te reageren.  Onmogelijke mensen zoeken ruzie, dus als je het met ze eens bent, of met een bepaalde waarheid in hun standpunt, dan geef je ze in feite niet langer wat ze willen.

Als je bijvoorbeeld voor idioot wordt uitgemaakt, ga daar dan in mee en erken een moment waarop je inderdaad verkeerd gehandeld hebt. Op die manier corrigeer je een vorm van over­-generalisering.

 

4. Realiseer je dat het voeren van een fatsoenlijk gesprek waarschijnlijk onmogelijk is.  Klets dus niet!  De kans dat je met die onmogelijke persoon een beschaafd gesprek kunt voeren is niet groot; in jouw geval tenminste.

Probeer je alle keren te herinneren waarop je in het verleden geprobeerd hebt een beschaafde 'discussie' over je relatie met deze persoon te voeren. Waarschijnlijk kreeg jij in plaats daarvan overal de schuld van.  Maak gebruik van stilte  of probeer - waar dat kan - de persoon zo veel mogelijk te beïnvloeden door toe te geven.  Zorg dat je weet, je er echt doordrongen bewust van weet,  dat je onmogelijke mensen niet kunt 'corrigeren'. 

Deze mensen kunnen en zullen niet luisteren naar redelijke argumenten; zorg ervoor dat je niet ongewild in een 'discussie' verzeild raakt. (Beter is het zwart op wit te werken, zonder signalen van verwijt of oordeel).  Ga geen één-op-één-gesprek aan met deze persoon.  Stel altijd voor dat er nog een derde persoon meedoet; en in jeugdzorgland weet u dat u immer het recht heeft op een vertrouwenspersoon. Als de lastige persoon dat weigert, eis het dan (naar wet, die u uiteraard moet kennen!).

 

5. Negeer de persoon.  Onmogelijke mensen willen aandacht, dus zodra ze doorhebben dat jij ze niet meer geeft wat ze willen, zullen ze al snel iemand anders uitkiezen die wel op ze zal reageren.  De woede-uitbarstingen van onmogelijke mensen zijn te vergelijken met de driftbuien van een kind.

Schenk er geen aandacht aan, tenzij de uitbarstingen storend, gevaarlijk of bedreigend worden.  Probeer onmogelijke mensen nooit aanleiding te geven hun zelfbeheersing te verliezen.

 

6. Stel een (inhoudelijke of genuanceerde) vraag die tot denken aanzet.

Het kan helpen om het onmogelijke individu of de groep tegenover je een vraag te stellen over het onderwerp van 'discussie', zoals: "Wat is

eigenlijk precies het probleem?" (en blijf doorvragen naar CONCRETIE) of: "Hoe komt het dat je je zo voelt?".   (Relativeer met aanvullende kennis  zonder het gevoel van tegenspraak). Je laat daarmee zien dat je bij het gesprek betrokken bent en dat je bereid bent op zoek te gaan naar de bron van de

onenigheid. 

Door het standpunt van de onmogelijke persoon anders te formuleren om de onredelijkheid ervan te benadrukken/relativeren, kun je iemand aanmoedigen een betere conclusie te trekken.

Bedenk wel dat de onmogelijke persoon op je vraag kan reageren door te proberen alles nog ingewikkelder te maken door te gaan schimpen, anderen dan hemzelf de schuld te geven, van onderwerp te veranderen, of door andere vormen van gedrag te vertonen.

 

7. Las een adempauze in.  Als degene met wie je in gesprek bent echt op je zenuwen werkt, dan kun je het beste even afstand nemen van het moment.

Misschien wil hij je alleen maar ophitsen, uit de tent lokken om te tonen een slecht ouder te zijn, dus laat hem zien dat hij jou niet kan raken. (Oefen vooraf).  Vaak is het een goed idee om even weg te lopen, thee te drinken, of iets anders te gaan doen.  Tel als het nodig is in jezelf tot tien.  Als de persoon moeilijk blijft doen, negeer hem of haar dan gewoon. Zwijgen mag!

Uiteindelijk zal diegene gas terugnemen als hij merkt dat hij je toch niet kan raken.

 

8. Wees zelfverzekerd. Verwoord op een zelfverzekerde manier je standpunten en kijk de ander aan terwijl je met hem of haar praat. Zelfverzekerd kunt ge zijn door veel te lezen! Zorg ervoor dat je op iemand met een onmogelijk karakter geen zwakke indruk maakt.

Als je naar de grond kijkt, of over haar schouder staart, dan zou zij dat als zwak kunnen interpreteren. Probeer wel redelijk te zijn, maar niet timide.

 

9. Pas je strategie aan.  Soms kun je geen afstand nemen van de situatie, en dan kun je het het beste als een spel zien. 

Leer de strategie van de onmogelijke persoon te herkennen  en ontwikkel van tevoren tegen-strategieën. Na verloop van tijd zul je erachter komen wat wel en niet werkt en je zult je hoogstwaarschijnlijk beter voelen op het moment dat je erachter komt dat je drie stappen voorsprong hebt en hem iedere keer te slim af bent.

Houd gewoon in gedachten dat het jouw uiteindelijke doel is om jezelf geestelijk te bevrijden, je kind de beste pedagogie of diagnostiek te gunnen naar  kinderrecht,  en niet om hem of haar de baas te zijn.  

Als de onmogelijke persoon op je af komt en iets negatiefs fluistert waar anderen bìj zijn omdat hij of zij denkt dat je er toch niet op zult reageren en geen scène zult schoppen, zeg dan hardop:  "Wil je het daar echt hier over hebben?"  Dit zal hem mogelijk verrassen en hem ontmoedigen tegenover een hele groep zijn negatieve houding te tonen.

Denk altijd na over de mogelijke gevolgen van wat je doet, mocht je plan niet de uitwerking hebben die je had verwacht, zodat je je daar ook op kunt voorbereiden.  Als de onmogelijke persoon toch nog een manier kan vinden om je aan te vallen, voel je daar dan niet rot over.  Registreer gewoon wat er is gebeurd en bepaal nieuwe strategieën voor de volgende keer.  Onmogelijke mensen zijn niet zo onmogelijk wanneer je kunt voorspellen wat het volgende is dat diegene gaat zeggen of doen.

 

10. Let op je lichaamstaal. Wees je bewust van je houding, je manier van bewegen en je gezichtsuitdrukkingen in de buurt van deze mensen.

(Dit geldt ook bij jeugdrechters, want dat zijn geen orthopedagogen maar juristen, met in hun makkelijke civiele afdeling waar gelanterfant kan worden en dus gokken op de juridische partij van 'jeugdzorg' gewoon is geworden, niet het kinderrecht op echte diagnostiek meenemen; dat is uw taak! BW1:247)

We geven een groot deel van onze emoties bloot op een non-verbale manier. Je moet ervoor proberen te zorgen dat je niet zonder dat je het weet je eigen gevoelens blootgeeft.  Dit zal je bovendien helpen zelf rustig te  blijven, terwijl het tegelijkertijd een rustgevende werking op de onmogelijke persoon kan hebben, terwijl je met hem of haar praat.  Praat gearticuleerd en zacht en beweeg zo rustig mogelijk. 

Vermijd confronterende lichaamstaal, zoals langdurig oogcontact, agressieve gebaren, wijzen of recht tegenover de ander gaan staan. Vooral jeugdzorgwerkers willen dat juist graag zien, ook als ze het zelf uitlokken, om dit tegen u te verdraaien en gebruiken; verwerk uw emoties bij uw psycholoog, die u zèlf vond (in gezòndheidszorg) en die u niet vertelt van het ongeloofwaardige van de idiote handelingen van ‘jeugdzorg’!!

Zorg voor een neutrale gezichtsuitdrukking, schud niet met je hoofd en blijf buiten de persoonlijke ruimte van de ander.  (Kèn de pseudowetenschappen die de 'jeugdzorg' gebruikt tegenover die echte wetenschappen die de 'jeugdzorg' niet wenst te implementeren in hùn handelen).

|

Uit Wikihow

Deel 2 -