Bij scheiding heeft het kind extra aandacht met kennis nodig. Dit kan een eye-opener zijn:

De Gelderlander – zaterdag 3 juni 2017

Kinderen van gescheiden ouders voelen {loyaliteits-conflicterend} spanning op o.a. eindfeest basisschool.

 

“Pa en ma, kòm samen naar mijn eindmusical!”

 

Het is dé avond die een groep-8-leerling zich voor de rest van diens leven herinnert: dé eindmusical.

Maar wat als je ouders elkaar niet  willen zien?

In een open brief roepen kinderen van gescheiden ouders hun papa’s en mama’s op voor eventjes hun wrok {jegens elkaar} opzij te zetten {en vat dat “eventjes” met bewust-zijn zeer ruim op, omdat loyaliteitsconflicterende signalen naar het kind liefdeloos schadelijk zijn en blijven. – TjS}.

“Ik hoop dat mijn ouders naast elkaar zitten”.

                                                                                                          – Red.: Ellen van Gaalen –

​

Kon hij het gesprek met zijn 12-jarige dochter maar terugdraaien, toen ze hem vroeg  of hij naar haar eindmusical op school zou komen... Haar afscheid van de basisschool, waarin ze een grote rol mag spelen. En waar ook haar opa en oma van moeders kant bij zijn. “Ik floepte er uit dat ik dan liever niet wil komen, maar ik had gelijk spijt", bekent vader Tim {van pedagogisch inzicht ten dienste van z’n kind getuigend}. Hij krijgt het schaamrood op de kaken als hij over het gesprek met Marlot vertelt. Waarom had hij dat {onbesuisd} gezegd? Hij zag het koppie van zijn kleine meid meteen betrekken. ,,Toen heb ik gauw gezegd dat ik natuurlijk naar haar eindmusical kom, maar ik hàd het gezegd”.

 

De emoties zitten hoog bij vader Tim. De musical van zijn jongste dochter wordt het eerste weerzien met zijn schoonouders sinds hij twee jaar geleden van zijn vrouw Marieke scheidde. Hoewel Tim prima met zijn ex-vrouw en móéder van z’n dochter door een deur kan, zit hij er totaal niet op te wachten om haar ouders in de ogen te moeten kijken.

 

Maar hoe moeilijk hij het ook vind, hij had zijn dochter Marlot nooit met zìjn gevoelens moeten opzadelen. Want het zit zijn kleine meid tòch dwars…

“Mijn vader en de familie van mijn moeder hebben best veel conflicten gehad”, vertelt ze. Ze vraagt zich af waar zij  haar vader en moeder straks in de zaal moet zoeken als zij op het podium staat te schitteren. “Ik hoop maar dat papa en mama naast elkaar zitten. Dan kunnen ze iets tegen elkaar zeggen als ze me zien. En ik wil niet dat mijn vader alleen zit”.

​– Goed op te weten –                            

Goed om te weten, zeggen zowel vader als moeder. Want eigenlijk was deze papa  van plan wèl ergens anders aan de andere kant van de zaal te gaan zitten. “Er zijn toch emoties”, verklaart hij {maar die emoties buiten het kind om zijn privé-ongenoegens en –angsten die bij een eigen psycholoog geüit moeten worden en niet als signaal dat zijn kind opvangt!}.

Nu hij weet dat zijn kind dat dus niet wil {dus als een signaal ziet}, is hij resoluut: “Dan zitten we naast elkaar!”

 

Hoe simpel dat ook klinkt, veel ex-partners hebben {nog onbewust wat ze hun kind aandoen} grote moeite hun ongenoegens en angsten te beheersen tijdens speciale gebeurtenissen {en in zicht of in organisatie naar het kinderen}, zoals bij ophalen of de eindmusical. Dat veroorzaakt grote stress voor het kind en voor heel de groep-8-leerlingen die straks bij de musical  hun gescheiden ouders in één zaal zien zitten of zoeken. Want wat doen ze als ze elkaar daar zien? Zeggen ze tegen hun kind dat ze er ècht voor het kind zijn, die avond? Zeggen ze als ouders elkaar wel gedag? Maken ze geen ruzie? Naar wie moet ik, als kind, als eerste toe zodra de voorstelling is geweest? Wat als die andere ouder dan ongemakkelijk verderop staat te wachten? En straks komt mijn stief- of pleegmoeder mee, terwijl mama haar haat.

​

– Er bestaat kennis, en vindt die! –

 

Met name als vader en moeder met elkaar overhoop liggen {dus in gevoel of zicht van het kind} of geen woord met elkaar wisselen, vóélt een kind zich vooral op zo’n avond verantwoordelijk voor hun welbevinden. “Ze willen dat er tussen hun ouders geen spanningen zijn en pikken het meteen op als dat wel het geval is”, vertelt Marsha Pinedo, die kinderen van gescheiden ouders en die ouders zelf ondersteunt. Genieten van wat een feestelijk afscheid van de basisschool moet zijn, lukt dan niet meer. De site van Villa Pinedo: https://www.villapinedo.nl/ , met een brief aan ouders: https://www.villapinedo.nl/aan-alle-gescheiden-ouders-met-een-kind-in-groep-8/ .

 

– Brief* van uw kind aan diens ouders – 

 

Kinderen van gescheiden ouders schreven een open brief aan ‘vechtende vaders en/of moeders’: Denk aan ons.

De open brief die Villa Pinedo verspreidde, moet ouders aan het denken zetten. Zij beseffen lang niet altijd welke impact de scheiding nog heeft op de kinderen. { https://gallery.mailchimp.com/b9678499659a3a731525c6c42/files/b2aaa6d7-c0e1-4e58-a6e8-e7e2945eb667/180517_Brief_ouders_groep_8_NL.pdf ; en de ouders beseffen soms niet dat er na scheiding speciale kennis nodig is en dat deze bestaat ten gunste van het geliefde kind. Àls ouders dat beseften, zouden ze uit liefde die kennis urgent tot zich nemen}.

Bovendien kunnen ouders zich niet altijd verplaatsen in wat er in die kinderhoofdjes speelt. “Een kind zegt toch wel dat het goed gaat als ouders ernaar vragen?”, merkt Justine Pardoen van Ouders Online. –{Neen! Die loyale kinderen kunnen internaliseren, ouders! Ze kunnen neigen hun ouders te ‘beschermen’,  iets wat gèèn kindertaak ìs!}

‘Wek niet onnodige zorgen op’, waarschuwt Pardoen. “Zeg niet vaag dat ‘het kind zich geen zorgen hoeft te maken’, maar wel – concreet – dat jullie allebei naar de avond uitkijken en er zin in hebben. Dat zou voor alle gescheiden ouders goed zijn on te doen.”

Villa Pinedo adviseert terecht ouders hun ego opzij te zetten, {zich bewust te worden boven de bewegingen in hun gevoel en denken}. “Zeg je ex en eventueel diens nieuwe partner en diens familie gewoon gedag,” zonder donderwolk, die kinderen aanvoelen. “Laat je kind weten dat jullie elkaar hebben gesproken en er echt voor het kind zijn.”

Villa Pinedo adviseert dus: “Zeg je ex, de andere ouder-van-het-kind, gewoon gedag en ga een beetje bij elkaar in de buurt zitten”. {Ontvankelijke kinderen zíén signalen die loyaliteitsconflicterend kunnen werken!}

Ook scholen kunnen een handje helpen {met neutraal deskundige, stimulerende voorlichting en advies} door beide ouders de open brief mee te geven of toe te sturen {ook waar een ouder geen gezag heeft, is dit toch een verplichting, eigenlijk, vanwege BW1:377c}, zodat ze over het probleem kunnen nadenken {vanuit het kinderperspectief}.

 

– Ook andere leeftijden vóélen! – 

 

Niet alleen groep-8-leerlingen raken in de stress door wat een feestelijke avond moet zijn. Tieners die een middelbare schooldiploma krijgen, of adolescenten of twintigers, die voor hun vervolgopleiding slagen enz., kunnen vreselijk met hun gescheiden ouders in de maag zitten.

Voor de 24-jarige Yvon reden om haar moeder niet uit te nodigen als ze over een maand haar HBO-diploma krijgt.  “Ik heb dat nog wel gedaan toen ik mijn VWO-diploma en propedeuse kreeg, maar die spanning tussen mijn vader en moeder {dus van nog steeds onbewuste, conflicterende ouders} is zo intens {te voelen, die sfeer…}! De vorige keer zei mijn moeder tegen me: ‘Ìk ga maar naar huis, want je staat toch alleen maar bij je vader. Ìk wil dat niet meer.’ - Ik wil dat het leuk blijft”, verklaart ze.

Met zoveel woorden heeft ze het nog niet tegen haar moeder gezegd. “Ik merk dat ik het steeds uitstel, òmdat ik het moeilijk vind om te zeggen. Maar ik heb het echt zo besloten. Ik denk dat ik haar gewoon een bericht stuur als ik geslaagd ben en er verder niets over zeg.”

 

De 12-jarige Marlot hoeft daarvoor niet te vrezen. Haar ouders willen dat zij een feestelijk afscheid van groep 8 krijgt, {zonder loyaliteitsconflicterende signalen}. Een afscheid waar ze over twintig jaar met weemoed op terugkijkt. Moeder Marieke: “Wij zitten gewoon naast elkaar {zonder donderwolken}. Ook mijn vader en moeder moeten zich daar naar voegen! We doen het vóór Marlot.” Hoe moeilijk ook, vader Tim ìs het roerend met zijn ex eens. “Ik ga er met een knoop in mijn maag heen {als ik niet met mijn psycholoog er uit kom}, maar zet die emoties uit. Dat is geen keuze, met moet (in bewust-zijn}. Mijn dochter staat centraal!”

​

----

Moge dit ouders in scheiding en gescheiden ouders duidelijk maken dat het geliefde kind kan internaliseren en taken op zich kan nemen die je een kind niet gunt; een kind moet geen ouder-beschermer worden, in loyaliteitsconflict; een kind moet geen conflict-oplosser voor ouders worden.

Wanneer ouders het kind daadwerkelijk lief hebben, doen ze de speciale kennis op die voor het kind bij scheiding gepaard gaat! - TjS

*: