Tip over communicatie 

3x3RT plaatste deze goede tip voor ouders, en bevat een deel uit juiste communicatietechniek :  

​

VERBINDENDE COMMUNICATIE:  EEN WIN-WIN SITUATIE!  

Een hernieuwde kennismaking met Geweldloze of te wel Verbindende Communicatie.*  
Hoe gaat het normaal? 
Jij wilt iets, en ik (of je kind!) wil iets anders. 
Wat gebeurt er? 
Een kleine ‘machtsstrijd’ waarna de één wint, de ander verliest. (“Oké, jij je zin, ik ruim mijn kamer wel op!”).  

​

Bij Verbindende Communicatie gaat het erom dat beiden krijgen wat ze nodig hebben.
Dat betekent dan wel dat iedereen zich eerlijk mag uiten én dat de ander empathisch luistert. -{Het is een kwestie van ‘niet-oordelen’, of ik wil later pas na het zien van alle alternatieven oordelen met elkaar, en eerst begrijpen}.   

Hoe vaak reageren we niet primair uit ons reptielenbrein?  Dat wil zeggen: Vluchten, vechten, bevriezen…. 
Hoe vaak staat de ‘jakhals’ (het symbool dat Marshall Rosenberg koos voor het resultaatgerichte, oordelende en autoritaire deel in ons) niet vooraan in zijn reactie op anderen? 
We hebben echter ook het vermogen om als een ‘giraf’ (het dier met het grootste hart en de lange nek waarmee hij van bovenaf de zaak kan bekijken), zachtaardig en zoekend naar verbinding en helderheid, te reageren.

​

– Als voorbeeld hier een vergadering:

Iemand reageert boos op een beslissing, de hele sfeer ontaardt in beschuldigingen over en weer.
Tot iemand opeens vanuit de ‘giraf’ reageert en aan de boze collega vraag: “Had je misschien behoefte aan erkenning? Voel jij je niet gehoord?”
Onmiddellijk valt het hele gesprek stil. Iedereen kijkt naar de boze collega, die slikt, zucht en zegt: “Ja, ik voel me niet gehoord. Ik probeer al heel lang om………”. Hier kun je van alles invullen, maar langzamerhand begint iedereen te begrijpen waarom deze beslissing is genomen.
En, het hoeft niet, maar het zou zomaar kunnen zijn dat het feit dat de collega zich nu gehoord voelt, maakt dat de beslissing toch iets wordt gewijzigd.

 

In het dagelijks leven doorlopen we voortdurend de volgende STAPPEN:

 

• -WAARNEMING. ∙(Probeer deze zuiver te houden. Wat zie en hoor je echt? En welk deel is jouw interpretatie? De oordelen van ons Jakhals bewustzijn leiden af…)

•  

• -De waarneming triggert ons GEVOEL. ∙(Probeer ook dit gevoel zuiver te houden. Quasi-gevoelens zijn een valkuil. ‘Ik voel dat je niet meer van me houdt’ is bijv. een quasi-gevoel. [Het is een door snelle interpretatie vervormd gevoel, soms bij onbewust-zijn een emotie].)

•  

• -Hieruit ontstaat een BEHOEFTE. ∙(Valkuil hiervan is: een strategie. [Vooringenomenheid].)

•  

• -Van hieruit kom je tot een VERZOEK. ∙(Niet: ‘Wat een troep is het hier’, maar beter pratend vanuit de waarneming: ‘Ik zie dat je jas op de grond ligt.’ {Dat is een feitelijk benoemen}.  Eventueel verduidelijk met je behoefte: ‘Ik heb behoefte aan een opgeruimd huis.’ [Ik-boodschap].)

 

De valkuil van een verzoek is een

eis. ∙(‘Ik heb je toch netjes gevraagd

om je jas op te hangen’.

Oké, maar dan was het dus geen

verzoek, maar een eis!)

Bij een verzoek is de ander vrij om

een keus te maken: ja of nee.

Tegemoetkomen aan je behoefte

of niet.

 

Je begrijpt dat hier nog een heleboel

over te zeggen is en dat je niet

zomaar van je gezin een gezin met

Verbindende Communicatie kunt

maken.
Maar je kunt er wel een begin mee

maken. {En er

zijn cursussen*}.

Op scholen wordt waarschijnlijk vaak

niet naar de behoeftes van een kind

geluisterd. De ‘macht’ ligt bij de

leerkracht en het kind moet volgen.

{Dus moet – voor het kind – dit leren-te-communiceren thuis gebeuren! Het is nodig…} 
Hoe meer het leven je dwingt om je eigen behoeftes te negeren, hoe moeilijker het wordt om nog bij je eigen behoeftes te komen. Wat wil je eigenlijk echt zelf? {Denk ook zo vanuit het kind.}

​

Om hier een begin mee te maken, kun je bijv. de Behoeftenkaart inzetten, zodat mensen (u) weer taal leren vinden voor hun behoeftes, dus leren te benoemen met woorden. 
Wie hier allemaal meer over wil weten, raad ik (3x3RT) aan één van onderstaande boeken te lezen of zelf een cursus of workshop te volgen.
Of kijk eerst hier eens verder: http://www.taaldiewerkt.nu/blog/ .

​

Het spreekt vanzelf dat de wereld er heel anders uit zou zien als iedereen alleen nog op deze manier met elkaar zou communiceren. Niet alleen op school, bij de gezinsvoogdij, of thuis, maar ook in de politiek, ook tussen landen onderling…

Want niet voor niets heet het ‘Geweldloze Communicatie’…

En voor wie denkt dat dit niet kan: met één vlammetje in het donker begint het al licht te worden.

En: we hebben een máákbaar brein. {Wanneer we onszelf [in onze jeugd] hebben geoefend op één onhandig spoor, dan zet die onhandigheid zich vast, en is bewustwording nódig de alternatieven te doorvoelen en te leren.

We kùnnen dat ene spoor doorbreken, we kùnnen flexibeler worden in handiger communiceren, opbouwender spreken}. Altijd zeuren maakt dat we steeds beter kunnen zeuren.

Oèfenen met Verbindende Communicatie, maakt dat we steeds beter geweldloos kunnen communiceren!

3x3remedial teaching, Damayanti van der Velden, 6 mei 2017, n.a.v. de workshop 'Verbindende communicatie' van Peter van Kempen..

​

*: Geweld in onszelf :

Geweldloze Communicatie heeft veel aandacht – meer dan dat we vaak denken – naar ons ‘innerlijke geweld’, het innerlijk verwerken van waarnemingen of boodschappen waarop we reageren.

Hûû..? Geweld in mijzelf?, Ja, elke keer als we onszelf negatief beoordelen, schuldig voelen in een mate die niet bij de situatie in het moment pas (maar gebaseerd is op oude-opvoed-normering), onze behoeften in het hier en nu niet kenbaar durven maken,  zijn we gewelddadig naar ons zelf.

​

Je kunt dit áánvullen met gedragingen zoals meer dan gezonde twijfel, je terugtrekken {wat anders is dan een Time-out vragen en nemen}, meer drinken dan goed is (of roken), niet meer uitreiken naar geliefde…, in al die momenten zijn we gewelddadig naar onszelf en naar de ander omdat we niet tonen, of ons niet in contact brengen, met wat er werkelijk is.

Geweldloze Communicatie maakt dit proces van innerlijk kwelling bewust en geeft handvatten om dit in ons zelf te transformeren, aan te leren.

http://www.taaldiewerkt.nu/basistraining-geweldloze-communicatie-2/ .

 

Dus wat is nu Verbindende Communicatie:

http://www.taaldiewerkt.nu/geweldloze-communicatie/wt-is-geweldloze-communicatie/ .

Wie start met Verbindende Communicatie zal al snel ervaren dat relaties zich gemakkelijk verdiepen en dat er meer innerlijke rust en ruimte komt. {Je boodschappen komen duidelijker over, met minder kans op verkeerd verstaan.}  Conflicten en spanningen verminderen en er ontstaat vaak voor beide gesprekspartners (privé en zakelijk) ruimte en een verdiepend contact en dialoog. Concreet betekend dit:

• Meer leven vanuit eigen kracht {Wat in jeugdzorgland (met OTS) ook van belang is, want dat kàn op een nette manier}

• Verdieping in relaties (liefdes-, OTS-, opvoed- en werkrelaties)

• Effectief omgaan met grenzen

• Ontspanning

• Innerlijke rust en ruimte

• Minder spanning en conflicten

• Betere samenwerking (en meer resultaat)

• Meer begrip en begrepen worden

• Meer ruimte voor en inzicht in eigen behoeften en gevoelens {ook beheersing}

• Enz. {Zie site met veel meer uitleg}

​

Voorbeelden met Youtube: http://www.taaldiewerkt.nu/geweldloze-communicatie/fundament/ .      

Voorbeelden met oefeningen: http://www.taaldiewerkt.nu/geweldloze-communicatie/downloads/.

​

Instinkers in communicatie zijn bijvoorbeeld:

10  obstakels  voor empathische communicatie (gebaseerd op Holly Humphrey) :

​

1.

   Advies geven / proberen te ‘fiksen’:

‘Je zou......... eens moeten proberen’

‘Ik heb daar een geweldig boek over gelezen.........’

‘Volgens mij werkt dat ook niet. Het is beter om……....’ {Oplossen is niet luisteren}

2.

   Uitleggen / verontschuldigen:

‘Ik wilde je bellen, maar…….’

‘Zij zegt dat alleen maar omdat……...’

‘maar ik wilde niet dat……..’’

3.

   Corrigeren:

‘Maar zo was het helemaal niet………..’

‘Ja maar jij ging……....”

‘ Hoe kom je daar nu bij! Zoiets zou ik toch nooit zeggen……..”

4.

   Troosten:

‘Ja, het leven is hard..’

‘Joh, dat is toch niet jouw fout..’

‘Wees maar blij. Het had nog veel slechter af kunnen lopen..”

5.

   Verhaal vertellen:

‘Dat doet me denken aan de keer dat ik………..”

“Ja, ik weet heel goed hoe dat is. Vorige week………..’

‘Ik zal je eens vertellen………...”

6.

   Temperen van gevoelens:

‘Je moet het allemaal niet zo serieus nemen…..’’

‘Maar je hebt zoveel redenen om wel blij te zijn…..’

‘Depressief zijn brengt je geen stap verder. En kijk eens hoeveel mensen er slechter

aan toe zijn dan jij..”

7.

   Sympathiseren:

‘Ach arme..’

‘Hoe kan iemand nu zo…….. zijn?’

‘Dat overkomt jou de hele tijd, hè..?’

8.

   Onderzoeken / ondervragen:

‘Wanneer gebeurde dat..?’

‘Waarom deed je dat..?’

‘Waarom zei je niet..?’

9.

   Beoordelen / opvoeden:

‘Je bent wel erg naïef..’ / ‘Als je nu eens niet zo defensief zou zijn..’

‘Het probleem met hen is dat ze……….’

‘Dit zou wel eens een belangrijke ervaring voor je kunnen worden als je maar…….”

10.

   Vergelijken:

‘ Maar dat is nog niets! Moet je horen wat er met mij is gebeurd…….”

‘Zie je niet dat het nu veel beter gaat dan toen met……..?

 

Met bijvoorbeeld deze cursus of een basalere  www.Gordontraining.nl komt men op constructievere methoden, die daar geoefend kunnen worden.

Het kan zeker helpen.

_______________________________________________________ 

Een Goed Gesprek kent aandachtspunten!

(Uit NCRV-gids. Half juni 2020. Tekst: Maria Aarts.)

Eerst begrijpen, dan begrepen worden…

“leder mens wil begrepen worden”, stelt EIke Wis. "Maar als we dat tegelijkertijd willen en we tegelijkertijd gaan zenden, gaan reageren, voelt uiteindelijk niemand zich begrepen!”

Onze mening over de schutting slingeren lukt ons over hel algemeen prima. We zijn erop gebrand om

over onszelf te praten {weinig effectief, zelfs muren opbouwend)!  Logisch, want ons lichaam maakt een geluksstofje aan als we het over onszelf hebben.

Maar een goed gesprek begint met de ander begrijpen. En het valt het niet mee om aandachtig te luisteren als we het gesprek in eigen richting willen sturen, of iemand willen overtuigen. De juiste vragen stellen, vergt energie en discipline. Als we dat beter beheersen, verbeteren onze gesprekken enorm. {Daar is dus bewustZijn, zelfreflectie en beheersing van je automatismen bij nodig. - TS}.

   

Het vanzelfsprekende bevragen…

Om het ‘gezellig te houden’ stellen we liever geen vragen die kwetsend kunnen zijn. Kinderen leren al dat ze terughoudend moeten zijn.  Uit angst voor lastige confrontaties blijft er maar één ding over: aannames doen {gevaarlijk omdat het vooroordelen kunnen zijn die jezelf niet controleert maar wel vaak gebruikt om een ander te verwijten}. Vanuit onze eigen ervaringen vullen we al snel in hoe het zal zitten. Je ‘móet’ wel, als je jezelf niet toestaat om de vragen te stellen die ertoe doen.

Wat altijd kan, is simpelweg het vanzelfsprekende bevragen: wat bedoel je daarmee? Waarop denk je dat? Waar, wanneer, hoezo? "Luisterend ontstaat er vaak een bepaalde denkrichting. Daar ontkom je niet aan”, zegt Wis. Je kunt dan doorvragen in die richting of juist vanuit een heel ander standpunt {filosoferend}. Met een ‘stel dat’-vraag kun je het Denken een zwieper geven. Stel dat je verhuist...

​

Echovragen stellen…

Als je het even niet weet, kun je een echovraag inzetten.  Daarbij gebruik je de woorden van de ander. Niet ongeveer, maar echt letterlijk. De echovraag zorgt ervoor dat je bij het verhaal van de ander blijft, zonder zelf een suggestie te doen. Bijvoorbeeld: 'Ik vind dat echt een belachelijke actie.' Vraag dan: 'Waaromvind jij dat echt een belachelijke actie?' Niet: “Waarom is dat stom?”

- Met goede vragen geef je het signaal dat je echt luistert naar de ander!

​

Op een goede manier confronteren….

Met goede vragen geef je het signaal dat je echt luistert naar de ander. Je deelt perspectieven en samen word je wijzer. Confronteren kan daar ook bij helpen.

Dat komt simpelweg neer op teruggeven wat ie krijgt. Je vraagt naar uitleg – en dat kan best een beetje spannend zijn. "Dat mag ook", zegt Wis. "De ander wordt immers uitgenodigd, misschien wel  gedwongen, na te denken over wat de ander eigenlijk zegt. Daar is nog nooit iemand slechter van geworden."

   

- 'De neiging tot het geven van advies, aanbieden van hulp of delen van onze eigen ervaring, belemmert het stellen van goede vragen"

​

Bruggetjes bouwen….

U bent veel te weten gekomen over de ander en diens standpunten. Dikke kans dat hij of zij op een gegeven moment vraagt wat u ervan vindt.  –  Mocht dat niet zo zijn dan kunt u een voorstel doen met een brugzinnetje!

Ook dat kan een vraag zijn, bijvoorbeeld: 'lk heb hier ook wel ideeën over, zal ik die met je delen?' Of: 'interessant standpunt. lk ben het niet op alle punten met je eens. Zal ik eens vertellen hoe ik het zie?'  –  "Een brug is zo stevig als de oevers aan beide kanten', waarschuwt Wis. "Daarom investeer je eerst zoveel tijd, aandacht en energie in het luisteren en uitpluizen van het denken van de ander'.

Als die oever stevig staat, kun je de ander uitnodigen tot het aanhoren en onderzoeken van jouw kant van het verhaal'

​

Elke Wis schreef ‘Socrates op sloffen’, Ambo/Anthos, 2020.

​

Bij artsen en hulpverleners (en jeugdzorgwerkers) wil je goed beslagen ten ijs komen. Ook wil je ervoor zorgen dat je niet vergeet (in het kletsen) wat er wordt gezegd. Hoe zorg je dat het gesprek met je arts ofzo goed verloopt? https://www.blijtijds.nl/gezond/5-tips-voor-een-goed-gesprek-met-je-arts/ .

Welk risico loop je wanneer je jeugdzorg (dat is geen jeugdgezondheidszorg of orthopedagogie) op hun gebruikelijke escalerende en dus ondeskundige manier laat 'helpen'?

De grafieken verklappen het (gemiddelden): 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​