Omgangssaboterende ouder en ondeskundige G.I.?:

Scheiden doet sowieso wat met de psyche van het kind!

 

Na scheiding is voor het kind onbelastende omgang met beide ouders van belang voor de latere identiteitsontwikkeling en dan de eigen relaties.

Per jaar gaan, aldus stichting Villa Pinedo, nog zoveel scheidings- & omgangszaken (S&O) mis dat 25.000 kinderen onder de signalen die daardoor loskomen lijden.

Het is dus van algemeen belang dat ouders van de G.I. bij binnenkomst (aanvang van OTS) vanwege een S&O-zaak zo snel mogelijk goede, algemene voorlichting krijgen of liever nog actief opvragen; informatie onder welke (representatieve, verbale, non-verbale en organisatorische) signalen over de ‘andere ouder van het kind’, het opgroeiende kind lijden kan. (https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/schadelijke-beknotte-bezoekregelingen/)
We kunnen denken aan uitleg bij wat het kind dan, en hoe, ervaart, en hoe dit te voorkomen als echte ouders voor… het kind dat een ruim hart heeft (BW1:247), en dat zijn alle kinderen!
We kunnen denken aan uitleg van hoe een pijnlijk lange OTS voorkomen kan worden door welke deskundigheid en waar deze in te schakelen, ook wanneer één der ouders te onbewust is en daaraan vooralsnog niet wil meewerken. (NB: Voorbeelden over uitleg zijn mogelijk te vinden op https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/kinderen-missen-ouderschap/ en verder, of op https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/scheiding-en-aandacht; en het is een kinderrecht op specialistische voorlichting en tips t.b.v. ouderschap na scheiding).

 

Voorkom CAPRD!
Kinderen kunnen aan CAPRD, een erkend syndroom dat vroeger oudervervreemdingssyndroom heette, gaan lijden, de onpedagogische ouder pleasend, beschermend tegen teleurstelling of spanning.

Dat mag geen kindertaak zijn!

Loyaliteitsconflicten zijn geen goede zaak voor een opgroeiende!
Een OTS waar de ouders geen goede voorlichting (BW1:262) verkrijgen, kan de levenssfeer, zoals echte professionals zullen inzien, voor het ontvankelijke kind bederven.
Zeker bij S&O-OTS is dus urgente voorlichting met uitleg over de gevolgen van de uiteindelijke (mentale) keuze van belang bij elk der ouders.

Ouders die niet urgent de goede voorlichting krijgen, inlevend in wat een kind met twee huizen zoal tegenkomt aan vragen om te verwerken, moeten wakker en actief zijn, veel lezen om mondig te worden, en dan officieel verzoeken daartoe indienen, en termijnen in de gaten houden (Awb).
In die voorlichting moeten dus de diverse alternatieve wegen besproken worden, niet alleen de OTS, met de diverse gevolgen voor het kind met diens ontwikkeling, èn voor de ouders t.a.v. mogelijk verdere beschermingsmaatregelen of een door hen gekozen kwalitatiever voorlichtingstraject en interactiebegeleiding (VIB).

Ken de mogelijkheden, ouders! 

Er bestaat echte gezondheidszorg via de huisarts (niet de assistent/ondersteuner) naar een orthopedagoog of kinderpsychiater, en dat is conform het kinderrecht (24.1) dat ouders dienen uit te voeren (BW1:247 naar wet) en waar elke ouder-zelf voor kan gaan zònder toestemming van de andere ouder; interessant!

Hoog-beroepsgeregistreerde deskundigen kennen een echt medischer tuchtrecht (BIG,NIP,NVO). Niet SKJ.

En daarom vragen echte ouders bij eerste contact met èlke hulpverlener eerst naar diens opleiding, specialisaties en beroepsregistratie, met -nummer! Een ouderplicht!
 

Onbewust kan schaden:
Er zijn immer  ouders die niet lazen of hardleers zijn of de schijn opwekken narcistisch te zijn.   Niet alle ouders in die duizenden gezinnen per jaar, doch vaak één der ouders kan zo omgangssaboterend of hulpmijdend t.a.v. het kind acteren, het kind schaden.
Een klacht die ouderorganisaties regelmatig vernemen is dat er bij een G.I. geen diagnostische waarheidsvinding wordt gebezigd.  Het blijft vaak bij gokken op meningen. Zeker waar de gok zich strijdt met hùlpvraag van een ouder, die denkt vanuit het kind, is hoogwaardiger diagnostiek met voorlichting noodzakelijk.
Veelal zullen hardnekkige ouders onder goede deskundige voorlichting van buiten de dwangzorg, wat ze bemoeizorg noemen, makkelijker aannemen, makkelijker zich aanpassen. Die voorlichting wordt vaak meer enthousiasmerend verstrekt in vrijblijvender sfeer.
 

Verplichtende Schriftelijke Aanwijzing van gezinsvoogd:
Wanneer een ouder daaraan niet wil meewerken, staat BW1:263–265 open, de schriftelijke aanwijzing.

Een bevel, ook al spreekt de gezinsvoogd niet van een S.A., is wèl een S.A., waar een júridische consequentie aan zit; ouders dienen vooraf de wet te kennen!

De S.A. moet uiteindelijk het kind dienen.

Wanneer de S.A. dat niet doet, het kinderrecht negeert, moet de ouder dat onderbouwen met kennis en uitleg.
Bij een S.A. mogen ouders naar BW1:247 en kinderrecht (IVRK 24.1 en 25) de meest optimale gezondheidszorg (snel laten) inschakelen, vaak van hogere kwaliteit dan die van een gezinsvoogd. (Lees https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/keteninfantiliteitinjeugdzorg;  ook met de belangrijke alinea voor in elke brief!).

 

Verderstrekkende maatregelen  (fout en goed):
Ook dan kan een hardnekkige ouder daarop niet ingaan.
Op dat moment heeft de G.I. uiteraard verderstrekkende maatregelen ter beschikking. Daar komt menig gezinsvoogd niet op, dus moet het hen verstrekt worden, ouders.
Vaak wordt er door de gezinsvoogd dan aan uithuisplaatsen (UHP) gedacht, doch nu sinds 2015 bekend is hoe schadelijk uithuisplaatsen werkt ìn  een kind, is dit niet de meest optimale keuze.

​

Schadelijke uithuisplaatsingen:

Arts en prof. Ursula Gresser toonde de schadelijke gevolgen van uithuisplaatsen, het niet meer goed kennen van de voor het kind vertrouwde ouders, aan:
Op http://www.3sat.de/page/?source=/nano/medizin/187842/index.html staat een kort artikel (of uitgebreid op  http://docplayer.org/67681260-Macht-kontaktabbruch-zu-den-leiblichen-eltern-kinder-krank.html); meer is gepubliceerd in het juridische vakblad NZFam – Neue Zeitschrift für Familienrecht, 21/2015 (“Macht Kontaktabbruch zu den leiblichen Eltern Kinder krank? Eine Analyse wissenschaftlicher Literatur”).    

   
In een uitzending sprak Gresser zelfs naar rechters:  “Na deze publicatie kunnen rechters niet meer zich verschuilen door dit kindbelang te negeren. … De rechter {lees ook: gezinsvoogd} die nu nog contactbeschadigend handelt, handelt willens en wetens kind-beschadigend, {een vorm van institutionele kindermishandeling}. … Contactsabotage naar ouders maakt kinderen na de scheiding ziek. {Dit geldt zeker ook bij andere Uithuisplaatsingen, dubbelop}. … Het verlies van contact met levende ouders schaadt kinderen ongeveer twee keer zo lang en drie keer zo intens als het contactbreuk wegens de dood van een ouder. … Volgens de studies treedt het vaakst depressie op, op de tweede plaats verslaving, als stoornis. Rechters en ‘jeugdbescherming’ kunnen zich niet langer erop beroepen dat ze d.m.v. een contactbreuk (of te slechte bezoekregeling) ‘ten behoeve van een kind’ handelen. Diegene die nog steeds verlies van contact veroorzaakt, heeft nu kennis over het schadelijk effect.”    

  
Zo bevestigde wetenschapper Joseph J. Doyle jr (o.a. https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/meer-doyle-wetenschap/; of Mary Dozier: https://jeugdbescherming.jimdo.com/tips-en-andere-brieven/cortisol-in-pleegzorg-te-hoog/) reeds eerder dit inzicht wat wegplaatsen van één of beide ouders doet met een ontvankelijke opgroeiende.
Vraag hierover informatie aan de gezinsvoogd! Vraag dóór naar còncretie! Het moet inhoudelijk en begrijpbaar worden (Awb3:46 en Beginselen van behoorlijk bestuur)!
 

Betere maatregel als tijdelijk:
Wees opmerkzaam op cumulatie van bedenkelijke maar op zich (voor de jeugdzorgwerker) vage signalen over een ouder.  Cumulatief kan dat er toch op wijzen dat er diagnostiek met voorlichting hard nodig is ten gunste van het kind!

Meewerken aan een S.A. (BW1:263) dat tot diagnostiek en voorlichting leidt ten voordele van het kind moet logisch, uitlegbaar zijn, en voldoen aan kinderrecht! Dan nog tegenwerken door één ouder (soms ook een gezinsvoogd) moet tot een verdere, maar geen schadende,  maatregel leiden!
Gezinsvoogden moeten dit herkennen (met hulp van ouders) om ná diagnostiek de omgangssaboterende ouder tijdelijk uit het gezag te heffen (BW1:266) als stok achter de deur? (De S.A. moet naar béíde ouders vanwege ‘gelijke monniken gelijke kappen’, het rechtvaardigheidsgevoel bij ouders).
Een verderstrekkende maatregel bij tegenwerking van gezamenlijk ouderschap voor het kind, dat het kind zo ervaart, moet dus geen UHP zijn, want dat is schadelijk… Het kan:
We kunnen denken aan de precedente uitspraak LJN AS6020, http://www.wetboek-online.nl/jurisprudentie/ljnAS6020.html , waarin in dit geval de moeder van haar gezag wordt genomen doch waar het kind zolang het beter gaat n.a.v. uitwerking van de te verkrijgen voorlichting bij de moeder en zo in diens vertrouwde omgeving kan blijven. De vader i.d.g. kan dan wel bij de informatie komen en onbelastend het kind bezoeken.
Wanneer uit diagnostisch interactie-onderzoek blijkt dat de van gezag ontheven ouder bewust ìs geworden wat die het kind kan aandoen en zich beter representeert naar het kind, kan het gezamenlijk gezag teruggegeven worden en gaat de stok achter de deur weg.
Dat kan het S&O-kind zeer ten goede komen.
 

Niet verwijten:
Waar sommige ouders na scheiding narcistische trekken ofzo kunnen vertonen, wat door de gezinsvoogdij niet makkelijk is vast te stellen, is in het belang van het kind diagnostisch onderzoek van groot belang, met deskundige voorlichting, om het juiste hulptraject in te gaan. Het is een kinderrecht, want ouders horen bij het kind (EVRM8).

(Met alles is het eerlijker, en werpt daarmee minder drempels, wanneer uiteraard béíde ouders dan de voorlichting en evt. diagnostiek volgen, volgens het principe “gelijke monniken gelijke kappen”.

Maar de meewerkende ouder mag het ook eerst voor hemzelf/haarzelf doen!).
 

Aandacht: !!!: Verwijten helpen niet: https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/tips !

Bouw geen psychische muren die ge zelf niet kunt afbreken, niet in uzelf en niet in de

ander.

​

Onder de gelinkte woorden vindt men verdere informatie.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

\/

​

​

\/

​

Hoe saboteer je emotioneel je kind na scheiding? Kijk een voorbeeld op https://www.iriskelly.com/papa.html  naar de korte film 'Papa'!   Dat saboteren is kindermishandeling en strafbaar!

 Je kind emotioneel bespelen om zelf gepleased te worden, om je wraak met je kind als 'wapen' naar de andere ouder te richten, is misdadig, ook wanneer er 'iets' is dat je nièt wilt laten méten naar wet en kinderrecht (IVRK artikel 24 lid 1), voor optimaal hulptraject wat nodig is bij 'iets'.

 Je voelt je als saboteur goed wanneer je kind uit DSM-5 het  CAPRD , ofwel het oude oudervervreemdingssyndroom met loyaliteitsconflict, oploopt, maar hoe lang???   Je kind groeit op en zàl gaan ontdekken!  

 Je kind zal gaan zien dat die als 'kind-wapen' naar jouw ex is gebruikt, door jou, en dat is geen liefde! Dat 'beschermt' niet!

 Je overtreedt BW1:247 lid 1 t/m 3; doe dat niet en laat  je kind-met-twee-ouders-in-de-psyche  zo optimaal mogelijk naar kinderrecht (IVRK) geestelijk gezond blijven.

 Enkel waar er 'iets' is, zult ge ook BW1:247 uitvoeren conform het kinderrecht IVRK24 lid 1: diagnostiek meten, interactiediagnostiek met leuke voorlichting en tips. Dat kan je evt. met Rv810a lid 2 uitvoeren, dus is wetkennis bij u als 'pedagoog van je kind' nodig!

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​